Σαν παιδί την γη ατενίζω Κοιτάζω μακριά για ένα νεύμα Ψυχή η σιωπή που ορίζω Θηλάζω ερημιά απο 'ένα ψέμα Μια φωνή πνοή χαρίζω Θυςιαζομαι σε ένα βλέμμα Γυμνη η ζωή που ελπίζω Διχάζεται για να 'έχει εσένα Σαν παιδί την γη θερίζω Στιβαζω τα χρυσά τα στάχυα μεστούς καρπούς κερδίζω Κι'ωριμάζω τόσα βραδια Μια ευχή κρυφη δανείζω Μοιράζομαι στα δυο σαν μάζα Πρωί ,στο φως κοιμίζω Της ζωης μου όλα τα άδεια Σωτηρία Χατζάκη copyright 02/06/15
τέλειο το γραπτό σου κοριτσάκι
Eυχαριστω πρωτα απ ολα για την αποδοχη.Διαβασα τα ποιηματα σου.Δεν εχω να ξεχωρισω καποιο πιο πολυ,ισως εμενα να με εξεφραζε περισσοτερο το "θα γινω εγω".Πολυ ωραιος ο τιτλος και το περιεχομενο.Μου αρεσαν ομως ουσιαστικα ολα πολυ.Μπραβο για τη δουλεια σου.Καλοδουλεμενα ποιηματα.Θα τα ξαναπουμε συντομα.
καλημέρα κοριτσάκι